လေရာင္ေအာက္က...လြမ္းကဗ်ာ

က်မေလ....
တစ္ခါတစ္ေလ ေတာ႔လည္း.....
ရင္ထဲမွာ အခ်စ္မရွိတဲ႔သူ... တစ္ေယာက္ၿဖစ္ခ်င္ခဲ႔တယ္.....
အခ်စ္ရွိခဲ႔ရင္လည္း...မခ်စ္တတ္တဲ႔သူ တစ္ေယာက္ ၿဖစ္ခ်င္ပါတယ္.....
ဘာၿဖစ္လို႕မ်ား...က်မရဲ႕ကိုယ္ထဲမွာ...အခ်စ္ေတြ...ႀကင္နာၿခင္းေတြ...
နာက်င္ၿခင္းေတြ...လြမ္းဆြတ္ၿခင္းေတြနဲ႔....ၿပည္႔ႀကပ္ေနခဲ႔ရတာလဲ......
ဘာၿဖစ္လို႔မ်ား...ဘဝမွာ အစြဲအလန္းႀကီးတတ္သူ တစ္ေယာက္ၿဖစ္ေနခဲ႔ရတာလဲ.....
“သူ”နဲ႔ ပါတ္သက္ၿပီး က်မေလ.....
အစြဲလန္းႀကီးသူ ၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္......
အခ်စ္တတ္ဆံုးသူ ၿဖစ္ခဲ႔ရတယ္....
ရင္ထဲမွာ လြမ္းဆြတ္ၿခင္းေတြ ...ႀကင္နာၿခင္းေတြ....
နာက်င္ၿခင္းေတြ..ၿပည္႔ႀကပ္ခဲ႔ရတယ္......
“သူ႕”ရဲ႕ေရွ႕မွာ က်မရဲ႕ႏွလံုးသားေလး...ဒူးေထာက္ခဲ႔ရၿပီလား....
ေအးၿမတဲ႔...လေရာင္ေအာက္မွာ က်မတို႕ ဆံုေတြ႕ခဲ႔ႀကတယ္.....
လေရာင္ရဲ႕ မႈန္ၿပၿပအလင္းေရာင္ေအာက္မွာပဲ ႏွစ္ေယာက္သား
ကဗ်ာေတြ ေရးခဲ႔ႀကဖူးတယ္.....
ၿပီးေတာ႔...လသာတဲ႔ ည...တစ္ညမွာပဲ....က်မတို႔ လမ္းခြဲခဲ႔ႀကတယ္....
အခုေတာ႔....လမင္းႀကီးရဲ႕ အရိပ္အာဝါသေအာက္မွာ....က်မတစ္ေယာက္တည္း....
တစ္ခ်ိန္က...“သူ” ၿမတ္ႏိုးခဲ႔ဖူးတဲ႔....အလြမ္းကဗ်ာေလးေတြကို...ေရးလို႕....
နာက်င္ၿခင္းေဝဒနာေတြနဲ႕အတူ.....အထီးက်န္ လြမ္းေနဆဲပါေလ......။